Judith Koelemeijer - Hemelvaart *****

Zomer 1985. Zes meisjes vieren vakantie op de Griekse eilanden. Ze hebben net eindexamen gedaan en het leven lijkt één grote belofte. Totdat er de laatste nacht een ongeluk gebeurt. Met vijf meiden, zes rugzakken en een doodskist keren ze naar huis terug. Judith Koelemeijer was één van hen. In dit autobiografische boek ontrafelt ze dit dramatische verhaal uit haar jeugd.

Vanaf het eerste moment dat ik hoorde over 'Hemelvaart', wist ik dat ik dit boek moest lezen. En dan niet vanuit een soort ramp-toerisme, maar omdat ik dat beeld van de vijf jonge meisjes, de zes rugzakken en de doodskist niet meer kwijtraakte. Het greep me aan; wat speelde er door hun hoofd, hoe ontredderd stonden zij daar? Hun Griekse droom die in die ene rampzalige nacht omsloeg in een regelrechte nachtmerrie, hoe ga je daarmee om?

Met een hoofd vol vragen begon ik aan dit boek. Al snel wist Judith Koelemeijer mij mee te nemen in haar herinneringen aan die bewuste nacht. Wat was er voorafgegaan aan de aanrijding die voor Annette fataal afliep? Hoe had dat vreselijke ongeluk, waar Judith zelf niet bij was, kunnen gebeuren? Zou haar vriendin nu nog in leven zijn als zij eerder bij een ziekenhuis was gebracht? De persoonlijke wijze waarop zij -bijna wanhopig- probeert de gebeurtenissen om te vormen tot een duidelijk verhaal met duidelijke antwoorden, raakt mij diep. De reconstructie komt warrig tot stand maar tegelijkertijd is dat ook juist hetgeen wat je als lezer naar de keel grijpt, het constante besef dat dit alles echt gebeurd is. De schuldgevoelens, het zoeken naar antwoorden, het in elkaar proberen te passen van de puzzelstukjes en het verdriet wat uit de woorden spreekt bezorgt je kippenvel. Het werpt je terug in de tijd; ook ik ging omstreeks die periode naar het buitenland op vakantie met een vriendin, ook ik zong luidkeels mee met U2 en danste tot diep in de nacht in de discotheken. Het feit dat dit ook mij had kunnen overkomen, speelde tijdens het lezen voortdurend door mijn hoofd. 

Typerend is ook hoe de herinneringen van de betrokkenen uiteen lopen; ieder heeft zijn eigen draai aan de ingrijpende gebeurtenissen gegeven. Indrukwekkend beschreven hoe dat uiteindelijk samensmelt.  Tot de laatste bladzijde hoop je dat er duidelijkheid komt voor alle betrokkenen, dat de ouders van Annette antwoord krijgen op hun vraag: 'Hoe heeft dit kunnen gebeuren?' Wanneer je het boek dichtslaat in het besef dat deze antwoorden er niet zijn en waarschijnlijk ook niet gaan komen, maakt dit het drama nog aangrijpender.

Eens in de zoveel tijd lees je een boek wat je niet los laat, wat maar door je hoofd blijft spoken. 'Hemelvaart' is zo'n boek. Het kruipt onder je huid en maakt het haast onmogelijk het weg te leggen. Ik heb het dan ook binnen een dag uitgelezen. Naderhand heb ik de website van Judith Koelemeijer opzocht.  Daar vond ik een link naar de zoektocht die Hans, de broer van Annette,  maakte naar aanleiding van dit boek. Hierbij heeft hij de plekken waar Annette en Judith die avond en nacht zijn geweest in kaart gebracht. Nog steeds zijn niet alle vragen beantwoord, maar haar dierbaren zijn blij dat ze de exacte plek van het ongeluk hebben bezocht. Want zoals Hans zegt: voor ieder van hen heeft het leven daar abrupt een andere wending genomen.