Ava is moeder van de tweejarige Noah. Maar in plaats van te genieten van haar vrolijke peuter, is Ava wanhopig op zoek naar het blonde ventje. Noah verdween twee jaar geleden spoorloos en sindsdien heeft niemand hem meer gezien. Niemand, behalve Ava. Regelmatig ziet zij haar zoontje voor zich verschijnen. De ene keer heel vrolijk maar de andere keer hartverscheurend huilend. Tot haar ontsteltenis gelooft niemand haar. Sterker nog: haar man Wyatt neemt een psychiater in de arm en Ava wordt gedwongen medicijnen te slikken om haar vermeende hallucinaties te onderdrukken. Maar ze geeft niet op. Achter de rug van haar familie om blijft ze zoeken naar antwoorden. Maar zal ze sterk genoeg zijn om de schokkende waarheid onder ogen te zien?
Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...
Pagina's
▼
dinsdag 29 oktober 2013
vrijdag 18 oktober 2013
Judith Koelemeijer - Hemelvaart *****
Zomer 1985. Zes meisjes vieren vakantie op de Griekse eilanden. Ze hebben net eindexamen gedaan en het leven lijkt één grote belofte. Totdat er de laatste nacht een ongeluk gebeurt. Met vijf meiden, zes rugzakken en een doodskist keren ze naar huis terug. Judith Koelemeijer was één van hen. In dit autobiografische boek ontrafelt ze dit dramatische verhaal uit haar jeugd.
Vanaf het eerste moment dat ik hoorde over 'Hemelvaart', wist ik dat ik dit boek moest lezen. En dan niet vanuit een soort ramp-toerisme, maar omdat ik dat beeld van de vijf jonge meisjes, de zes rugzakken en de doodskist niet meer kwijtraakte. Het greep me aan; wat speelde er door hun hoofd, hoe ontredderd stonden zij daar? Hun Griekse droom die in die ene rampzalige nacht omsloeg in een regelrechte nachtmerrie, hoe ga je daarmee om?
Met een hoofd vol vragen begon ik aan dit boek. Al snel wist Judith Koelemeijer mij mee te nemen in haar herinneringen aan die bewuste nacht. Wat was er voorafgegaan aan de aanrijding die voor Annette fataal afliep? Hoe had dat vreselijke ongeluk, waar Judith zelf niet bij was, kunnen gebeuren? Zou haar vriendin nu nog in leven zijn als zij eerder bij een ziekenhuis was gebracht? De persoonlijke wijze waarop zij -bijna wanhopig- probeert de gebeurtenissen om te vormen tot een duidelijk verhaal met duidelijke antwoorden, raakt mij diep. De reconstructie komt warrig tot stand maar tegelijkertijd is dat ook juist hetgeen wat je als lezer naar de keel grijpt, het constante besef dat dit alles echt gebeurd is. De schuldgevoelens, het zoeken naar antwoorden, het in elkaar proberen te passen van de puzzelstukjes en het verdriet wat uit de woorden spreekt bezorgt je kippenvel. Het werpt je terug in de tijd; ook ik ging omstreeks die periode naar het buitenland op vakantie met een vriendin, ook ik zong luidkeels mee met U2 en danste tot diep in de nacht in de discotheken. Het feit dat dit ook mij had kunnen overkomen, speelde tijdens het lezen voortdurend door mijn hoofd.
Typerend is ook hoe de herinneringen van de betrokkenen uiteen lopen; ieder heeft zijn eigen draai aan de ingrijpende gebeurtenissen gegeven. Indrukwekkend beschreven hoe dat uiteindelijk samensmelt. Tot de laatste bladzijde hoop je dat er duidelijkheid komt voor alle betrokkenen, dat de ouders van Annette antwoord krijgen op hun vraag: 'Hoe heeft dit kunnen gebeuren?' Wanneer je het boek dichtslaat in het besef dat deze antwoorden er niet zijn en waarschijnlijk ook niet gaan komen, maakt dit het drama nog aangrijpender.
Eens in de zoveel tijd lees je een boek wat je niet los laat, wat maar door je hoofd blijft spoken. 'Hemelvaart' is zo'n boek. Het kruipt onder je huid en maakt het haast onmogelijk het weg te leggen. Ik heb het dan ook binnen een dag uitgelezen. Naderhand heb ik de website van Judith Koelemeijer opzocht. Daar vond ik een link naar de zoektocht die Hans, de broer van Annette, maakte naar aanleiding van dit boek. Hierbij heeft hij de plekken waar Annette en Judith die avond en nacht zijn geweest in kaart gebracht. Nog steeds zijn niet alle vragen beantwoord, maar haar dierbaren zijn blij dat ze de exacte plek van het ongeluk hebben bezocht. Want zoals Hans zegt: voor ieder van hen heeft het leven daar abrupt een andere wending genomen.
Vanaf het eerste moment dat ik hoorde over 'Hemelvaart', wist ik dat ik dit boek moest lezen. En dan niet vanuit een soort ramp-toerisme, maar omdat ik dat beeld van de vijf jonge meisjes, de zes rugzakken en de doodskist niet meer kwijtraakte. Het greep me aan; wat speelde er door hun hoofd, hoe ontredderd stonden zij daar? Hun Griekse droom die in die ene rampzalige nacht omsloeg in een regelrechte nachtmerrie, hoe ga je daarmee om?
Met een hoofd vol vragen begon ik aan dit boek. Al snel wist Judith Koelemeijer mij mee te nemen in haar herinneringen aan die bewuste nacht. Wat was er voorafgegaan aan de aanrijding die voor Annette fataal afliep? Hoe had dat vreselijke ongeluk, waar Judith zelf niet bij was, kunnen gebeuren? Zou haar vriendin nu nog in leven zijn als zij eerder bij een ziekenhuis was gebracht? De persoonlijke wijze waarop zij -bijna wanhopig- probeert de gebeurtenissen om te vormen tot een duidelijk verhaal met duidelijke antwoorden, raakt mij diep. De reconstructie komt warrig tot stand maar tegelijkertijd is dat ook juist hetgeen wat je als lezer naar de keel grijpt, het constante besef dat dit alles echt gebeurd is. De schuldgevoelens, het zoeken naar antwoorden, het in elkaar proberen te passen van de puzzelstukjes en het verdriet wat uit de woorden spreekt bezorgt je kippenvel. Het werpt je terug in de tijd; ook ik ging omstreeks die periode naar het buitenland op vakantie met een vriendin, ook ik zong luidkeels mee met U2 en danste tot diep in de nacht in de discotheken. Het feit dat dit ook mij had kunnen overkomen, speelde tijdens het lezen voortdurend door mijn hoofd.
Typerend is ook hoe de herinneringen van de betrokkenen uiteen lopen; ieder heeft zijn eigen draai aan de ingrijpende gebeurtenissen gegeven. Indrukwekkend beschreven hoe dat uiteindelijk samensmelt. Tot de laatste bladzijde hoop je dat er duidelijkheid komt voor alle betrokkenen, dat de ouders van Annette antwoord krijgen op hun vraag: 'Hoe heeft dit kunnen gebeuren?' Wanneer je het boek dichtslaat in het besef dat deze antwoorden er niet zijn en waarschijnlijk ook niet gaan komen, maakt dit het drama nog aangrijpender.
donderdag 17 oktober 2013
A.S.A. Harrison - Dodelijke stilte ****
Jodi en Todd zijn al twintig jaar samen. De glans is er inmiddels wat af en het stel leeft nogal langs elkaar heen. Todd kan het niet laten om zich veelvuldig in amoureuze escapades te storten. Jodi is hiervan op de hoogte, maar kiest ervoor haar mond te houden. Dan gaat Todd te ver en staat hun zorgvuldig opgebouwde bestaan op het punt van instorten. Jodi wordt gedwongen om niet alleen hun relatie, maar ook haar eigen houding daarin onder de loep te nemen. Al gauw dreigt de situatie flink uit de hand te lopen.
Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...
Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...
Mo Hayder - Poppenspel ****
De beveiligde afdeling van de tbs-kliniek van Amberly is allesbehalve veilig. Een aantal gruwelijke incidenten volgt elkaar op en het duurt niet lang voor er paniek uitbreekt onder de patiënten. Zorgcoördinator AJ doet zijn uiterste best om de rust te bewaren, maar het feit dat er geen enkele verklaring lijkt te zijn voor de ingrijpende gebeurtenissen werkt niet echt mee. Sterker nog: de patiënten zijn ervan overtuigd dat de dader een geest is. Wanneer AJ de hulp inroept van inspecteur Jack Caffery worden beide mannen geconfronteerd met de bittere waarheid.
Lees mijn gehele recensie op Leesfananten.nl...
Lees mijn gehele recensie op Leesfananten.nl...