De zeventienjarige Katie is verliefd op iemand van wie ze de identiteit niet kan prijsgeven. Haar moeder Caroline is overspannen en oververmoeid. En dan duikt Katies flamboyante grootmoeder Mary plotseling weer op in hun leven na een jarenlange afwezigheid - met alzheimer in een gevorderd stadium. Mary heeft alleen nog flarden van herinneringen aan een intens verleden vol vreugde en verdriet. Ergens in dat verleden ligt een familiegeheim dat te maken heeft met Katies moeder, en alleen Katie kan Mary helpen om dit op te diepen. Maar kan Mary haar kleindochter misschien ook helpen?
Jenny Downham debuteerde in 2007 met het boek 'Voor ik doodga'. Het werd een wereldwijde bestseller. Alleen al in Nederland werden er meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. Inmiddels is 'Voor ik doodga' zelfs verfilmd; met Dakota Fanning in de hoofdrol.
De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen toen de aankondiging van 'Ontrafelen' verscheen. Door het daverende succes van haar debuutboek lag de lat voor Downham bijzonder hoog. Maar naar mijn mening heeft de auteur deze verwachting volledig waar gemaakt.
Het verhaal steekt enorm goed in elkaar; de auteur weet haar lezers tot het einde toe te boeien. Nergens laat de auteur ook maar een steekje vallen, het leest daardoor als een trein. De personages in 'Ontrafelen' lijken steeds meer tot leven te komen. Hun emoties, twijfels en onzekerheden geven hen zoveel menselijkheid mee dat het je totaal geen moeite kost om je in hen in te leven.
De zeventienjarige Katie raakt mij enorm; aan de ene kant een weerbarstige puber maar aan de andere kant heel zorgzaam voor haar broertje en grootmoeder. Een grootmoeder die zij tot dan toe nauwelijks gezien heeft. Een grootmoeder die wanhopig vast probeert te houden aan de dierbare herinneringen aan een vreugdevol leven. De trucjes die Katie verzint om Mary te helpen bij het onthouden van haar herinneringen, maar ook de dagelijkse gang van zaken, zijn ontroerend. Ondertussen vecht Katie haar eigen battle; ze zet zich af tegen haar verbitterde moeder die dicht tegen een burn-out aan zit, bovendien raakt de tiener tot over haar oren verliefd op iemand waarvan ze dat nooit verwacht had. Dit brengt een stortvloed aan emoties aan de oppervlakte, emoties waarvan de oorsprong verborgen lijkt te zijn in het verleden. Hoe meer Katie zich verdiept in het verleden van haar grootmoeder, hoe meer zij haar eigen moeder begint te begrijpen.
Jenny Downham heeft met 'Ontrafelen' een prachtig, ontroerend en meeslepend verhaal neergezet, een verhaal wat mij het hele boek door in zijn greep heeft gehouden. Een aanrader dus!
De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen toen de aankondiging van 'Ontrafelen' verscheen. Door het daverende succes van haar debuutboek lag de lat voor Downham bijzonder hoog. Maar naar mijn mening heeft de auteur deze verwachting volledig waar gemaakt.
Het verhaal steekt enorm goed in elkaar; de auteur weet haar lezers tot het einde toe te boeien. Nergens laat de auteur ook maar een steekje vallen, het leest daardoor als een trein. De personages in 'Ontrafelen' lijken steeds meer tot leven te komen. Hun emoties, twijfels en onzekerheden geven hen zoveel menselijkheid mee dat het je totaal geen moeite kost om je in hen in te leven.
De zeventienjarige Katie raakt mij enorm; aan de ene kant een weerbarstige puber maar aan de andere kant heel zorgzaam voor haar broertje en grootmoeder. Een grootmoeder die zij tot dan toe nauwelijks gezien heeft. Een grootmoeder die wanhopig vast probeert te houden aan de dierbare herinneringen aan een vreugdevol leven. De trucjes die Katie verzint om Mary te helpen bij het onthouden van haar herinneringen, maar ook de dagelijkse gang van zaken, zijn ontroerend. Ondertussen vecht Katie haar eigen battle; ze zet zich af tegen haar verbitterde moeder die dicht tegen een burn-out aan zit, bovendien raakt de tiener tot over haar oren verliefd op iemand waarvan ze dat nooit verwacht had. Dit brengt een stortvloed aan emoties aan de oppervlakte, emoties waarvan de oorsprong verborgen lijkt te zijn in het verleden. Hoe meer Katie zich verdiept in het verleden van haar grootmoeder, hoe meer zij haar eigen moeder begint te begrijpen.
Jenny Downham heeft met 'Ontrafelen' een prachtig, ontroerend en meeslepend verhaal neergezet, een verhaal wat mij het hele boek door in zijn greep heeft gehouden. Een aanrader dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten