Kristine Barnett - De vonk ****

Wanneer Jake drie jaar is, wordt bij hem de diagnose Autisme gesteld. De artsen drukken de ouders op het hart toch vooral hun verwachtingspatroon bij te stellen; Jake zal niet opgroeien als 'normaal' jongetje. Hij zal speciaal onderwijs nodig hebben en zal tal van therapieën moeten volgen. Maar zodra Kristine merkt dat het speciaal onderwijs Jake eerder afremt dan vooruit helpt, neemt zij een zeer omstreden beslissing: ze gaat haar zoon zelf onderwijzen en begeleiden.


Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...

Heleen van der Kemp - Blond 15 ****

In het Vondelpark in Amsterdam wordt een jong meisje gevonden. Vermoord. Gescalpeerd. Deze gebeurtenis staat niet op zich want enige jaren eerder, is er op soortgelijke wijze een jong meisje afgeslacht. Britt Franken, rechercheur bij de politie Amsterdam, wordt op de zaak gezet. Als alleenstaande moeder met een dochter van dezelfde leeftijd als het slachtoffer is ze extra gedreven om de dader te vinden en de zaak op te lossen. Dat is niet eenvoudig, onder meer omdat de media zich er vanaf het begin af aan mee bemoeit. Maar de echte tegenstand komt uit een hoek die Britt niet had verwacht.

‘Blond 15’ is het eerste deel van een reeks met rechercheur Britt Franken in de hoofdrol. Hierna volgt ‘Afrekening’ en in oktober van dit jaar is ‘Onschendbaar’ uitgebracht. ‘Blond 15’ mag dan een dun boek zijn, het verhaal is dat zeker niet!  Heleen van der Kemp gaat voortvarend van start en wisselt spanning af met gedeeltes uit het persoonlijke leven van Britt en haar dochter Bo. Hun man en vader werd vermoord toen Bo nog heel jong was. Britt doet haar best om tegelijkertijd een goede ouder en rechercheur te zijn, maar kan niet voorkomen dat Bo gevaar dreigt te lopen. Sterker nog; zonder het te beseffen zet zij zelf het leven van haar dochter op het spel. De spanning daaromtrent wordt goed opgevoerd en juist de afwisseling met de dagelijkse dingen weet de lezer mee in het verhaal te trekken. Ik heb me geen moment verveeld tijdens het lezen van ‘Blond 15’. Het is echt een boek om lekker mee op de bank te kruipen en net zolang door te blijven lezen tot het uit is.

De auteur weet haar personages meteen tot leven te wekken, het kost je totaal geen moeite je in hen te verplaatsen. De gevoelens en emoties worden beeldend weer gegeven en ook de druk die een alleenstaande ouder ervaart is goed voelbaar. De grote rol die Social Media speelt is natuurlijk helemaal van deze tijd. Britt is bezorgd om Bo, internet heeft een grote aantrekkingskracht op haar en haar leeftijdgenootjes en doordat Britt werkt is ze niet altijd in de buurt om Bo te beschermen. Daardoor voelt ze zich soms schuldig, maar langzaam komt het besef dat haar dochter toch best verstandige beslissingen neemt. Als ouder kun je je kind niet altijd overal voor behoeden en die dreiging voel je tussen de regels door sijpelen. De cliffhanger aan het einde van ‘Blond 15’ laat je dan ook achter met een vreemd gevoel van onrust. Ik kan niet wachten om aan het volgende boek te beginnen. Heleen van der Kemp heeft er zeker een fan bij!

Yvonne van den Berg – De viool van mijn moeder *****

In de wereld van de achtjarige Else hangt een loodzwaar geheim: haar moeder komt uit een NSB-gezin. Terwijl ze opgroeit, wordt de onuitgesproken spanning tussen haar en haar moeder steeds groter. Else zoekt haar toevlucht in klassieke muziek en haar dwarsfluit. Dan vindt ze een oude verwaarloosde viool op zolder - die moet van haar moeder zijn, maar waarom speelt zij niet meer? Vele jaren later heeft Else pas de moed om het verleden van haar familie te onderzoeken. En pas wanneer haar moeder overleden is, vindt ze begrip en rust.

Yvonne van den Berg speelde na haar conservatoriumstudie dwarsfluit en piano in diverse ensembles en gaf les aan conservatoria. Later maakte ze carrière als beleidsmaker en organisator binnen de muziekwereld. 'De viool van mijn moeder’ is een autobiografische roman en tevens het debuut van de auteur. 

Met haar vloeiende schrijfstijl en prachtige zinnen, legt van den Berg het drukkende familiegeheim op tafel; haar opa was een NSB’er. Hoofdpersoon Else is nog maar acht en snapt de strekking nog niet van hetgeen haar wordt verteld. Maar zij voelt heel goed aan dat het niet goed is, dat het geheim moet blijven. De auteur weet haarfijn de tegenstrijdige gevoelens van de jonge Else neer te zetten, de liefde die zij voelt voor haar opa gaat de strijd aan met haar eigen normen en waarden. Opa die gebukt gaat onder een zware last van schuldgevoel, oma die er niet over wil praten en haar ouders die haar net niet alles vertellen. Langzaam vallen de puzzelstukjes op zijn plek, en wordt het duidelijk hoe lang de impact van opa’s beslissing nagalmt in de hele familie.

De liefde voor de muziek loopt als een rode draad door het verhaal, Else’s dwarsfluit wordt haar steun en toeverlaat. De gebeurtenissen tijdens de oorlog, zo lang geleden, vormen soms onoverbrugbare obstakels. De relatie tussen Else en haar moeder is daardoor verstoord, de onderhuidse verwijten verwarren haar en zij is te jong om die volledig te begrijpen. Pas later is zij in staat om de dingen op een volwassen manier te bekijken. Toch leidt dit uiteindelijk tot een breuk tussen beide vrouwen. Haar moeder verandert langzaam in een verbitterde vrouw. Zij heeft veel moeten opgeven door de keuzes van haar vader, maar ze heeft  dat niet volledig uitgelegd aan haar kinderen. Om hen te beschermen houdt ze veel voor zichzelf, maar dat is juist hetgeen wat onbegrip oproept. Ook op latere leeftijd. Else heeft hierdoor zelfs een tijd geen contact meer met haar moeder. Zij kan haar afwijzende gedrag niet langer meer aan. Totdat zij van haar broer  verneemt dat haar moeder ongeneselijk ziek is. Hoewel ze bang is opnieuw afgewezen te worden gaat Else toch bij haar moeder op bezoek. Het is het begin van een voorzichtig hernieuwde kennismaking en het aftasten van elkaars grenzen. De rollen zijn omgedraaid; nu is het Else die voor haar moeder zorgt. Hun grote liefde voor muziek lijmt de brokstukken van het verleden aan elkaar. Het zorgt alsnog voor wederzijds begrip, voor kleine uitingen van liefde voor elkaar en uiteindelijk herstelt langzaam het vertrouwen. De liefdevolle manier waarop Yvonne van den Berg dit beschrijft raakt mij diep. Nog steeds vliegen verwijten over en weer maar de manier waarop de vrouwen elkaar toch weten te vinden is prachtig weergegeven.

Ik ben diep onder de indruk van ‘De viool van mijn moeder’.  Ook in ons gezin werd er over de oorlog gesproken en mijn beide ouders hebben daar ieder hun eigen ervaringen in. Dat heeft ook in zekere zin hun jeugd beïnvloed. Hoewel er geen sprake was van een opa bij de NSB  vond ik toch veel herkenning in sommige passages, wat het voor mij nog indrukwekkender maakte. Ik heb veel bewondering voor het feit dat de Yvonne van den Berg het heeft aangedurfd dit boek te schrijven.

‘De viool van mijn moeder’ geeft duidelijk en eerlijk weer hoe diep dit soort keuzes kunnen ingrijpen, generaties lang. Het maakt het een boek wat je gelezen moet hebben!

Hierbij wil ik Uitgeverij Luitingh-Sijthoff heel erg bedanken voor het toezenden van dit boek.

Milou van der Will – Een enkeltje Venus ****

Gevangen in een lichaam waarin je je niet thuis voelt. Lichamelijk een man, geestelijk een vrouw. En dan? Julius doet er alles aan om zijn innerlijke stem het zwijgen op te leggen. Hij doet zijn best het leven te leiden wat men van hem verwacht. Maar een goede baan, ware liefde en wilde feesten bieden slechts een tijdelijke uitweg. Het spelen van de rol van succesvolle echtgenoot  put Julius uit en uiteindelijk lijkt de dood zijn enige vriend te zijn. Net op tijd worden hem de ogen geopend en gaat Julius de strijd aan met zichzelf èn de buitenwereld.


Een roman over transseksualiteit  is voor mij niet snel een reden om dit boek meteen op te pakken, maar het feit dat ‘Een enkeltje Venus’ is geschreven door Milou van der Will is dat wel. Net als in haar voorgaande boeken ‘Rood licht’ en ‘Breekijzer’ kiest van der Will wederom voor een onderwerp waarbij iemand die leeft aan de zelfkant van de samenleving centraal staat. Na het lezen van haar eerdere boeken was ik erg onder de indruk, en het was voor mij vanzelfsprekend dat ik ook dit boek zou lezen.

De auteur heeft mij niet teleurgesteld. ‘Een enkeltje Venus’ getuigt opnieuw van gedegen onderzoek en een groot inlevingsvermogen. De angsten, twijfels en verlangens van de hoofdpersoon worden goed uitgediept. Evenwel maakt dat ‘Een enkeltje Venus’ geen boek wat je achter elkaar uitleest. De intensiteit van de emoties van Julius heeft zijn weerslag op de lezer. Enerzijds de weerzin voor zijn eigen lijf, zijn worstelingen met zichzelf en zijn poging om ‘normaal’ te zijn. Anderzijds zijn ontluikende, oprechte  liefde voor Valerie en  zijn hartstochtelijke wens  om  vrouw te zijn. Ik heb het boek regelmatig even terzijde moeten leggen. Maar ik heb ook genoten van haar soms poëtische volzinnen, zoals deze: ‘Mijn instinct neemt het over en veegt de vloer aan met mijn zenuwen’.

Milou van der Will heeft met ‘Een enkeltje Venus’ een heel sterk boek neer gezet.  Een aanrader voor hen die in Julius’ schoenen staan, maar ook zeker voor de mensen in hun omgeving.


Hierbij wil ik Uitgeverij Cargo hartelijk danken voor het toezenden van dit bijzondere boek!

Iris Johansen - Dit schenk ik jou ****

Wanneer forensisch beeldhouwer Eve Duncan een lugubere vondst doet in haar huis en dit samen blijkt te hangen met de moord op een jong meisje, begrijpt ze al snel wie hiervoor verantwoordelijk is. Kevin Jelak - een nietsontziende seriemoordenaar - heeft het al jaren op Eve voorzien. Het feit dat Eves dochtertje lang geleden werd ontvoerd en nooit meer werd terug gevonden, gebruikt hij om haar onder druk te zetten. Hij houdt haar voor dat hij informatie heeft over de verblijfplaats van Bonnie. Het is een strohalm waar Eve maar moeilijk weerstand aan kan bieden, ook al weet ze dat Jelak een duister spel met haar speelt. Een spel op leven en dood....

Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...

Deon Meyer's signeersessie in Bussum: 'Ik heb nog nooit een van mijn boeken opgegeten'

In het kader van 'Schrijvers op tournee' bracht Deon Meyer een promotiebezoek aan Nederland. De auteur uit Zuid-Afrika deed diverse boekwinkels aan voor een Meet & Greet en signeerde daarbij uiteraard zijn nieuwste boek 'Spoor'. In de ochtend van 2 november was Meyer, in gezelschap van Saskia Hausel (Uitgeverij A.W. Bruna), te gast bij Boekhandel Los te Bussum.

Lees hier mijn verslag voor Leesfanaten...

Lisa Jackson - De onwetende ***

Ava is moeder van de tweejarige Noah. Maar in plaats van te genieten van haar vrolijke peuter, is Ava wanhopig op zoek naar het blonde ventje. Noah verdween twee jaar geleden spoorloos en sindsdien heeft niemand hem meer gezien. Niemand, behalve Ava. Regelmatig ziet zij haar zoontje voor zich verschijnen. De ene keer heel vrolijk maar de andere keer hartverscheurend huilend. Tot haar ontsteltenis gelooft niemand haar. Sterker nog: haar man Wyatt neemt een psychiater in de arm en Ava wordt gedwongen medicijnen te slikken om haar vermeende hallucinaties te onderdrukken. Maar ze geeft niet op. Achter de rug van haar familie om blijft ze zoeken naar antwoorden. Maar zal ze sterk genoeg zijn om de schokkende waarheid onder ogen te zien?

Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...

Judith Koelemeijer - Hemelvaart *****

Zomer 1985. Zes meisjes vieren vakantie op de Griekse eilanden. Ze hebben net eindexamen gedaan en het leven lijkt één grote belofte. Totdat er de laatste nacht een ongeluk gebeurt. Met vijf meiden, zes rugzakken en een doodskist keren ze naar huis terug. Judith Koelemeijer was één van hen. In dit autobiografische boek ontrafelt ze dit dramatische verhaal uit haar jeugd.

Vanaf het eerste moment dat ik hoorde over 'Hemelvaart', wist ik dat ik dit boek moest lezen. En dan niet vanuit een soort ramp-toerisme, maar omdat ik dat beeld van de vijf jonge meisjes, de zes rugzakken en de doodskist niet meer kwijtraakte. Het greep me aan; wat speelde er door hun hoofd, hoe ontredderd stonden zij daar? Hun Griekse droom die in die ene rampzalige nacht omsloeg in een regelrechte nachtmerrie, hoe ga je daarmee om?

Met een hoofd vol vragen begon ik aan dit boek. Al snel wist Judith Koelemeijer mij mee te nemen in haar herinneringen aan die bewuste nacht. Wat was er voorafgegaan aan de aanrijding die voor Annette fataal afliep? Hoe had dat vreselijke ongeluk, waar Judith zelf niet bij was, kunnen gebeuren? Zou haar vriendin nu nog in leven zijn als zij eerder bij een ziekenhuis was gebracht? De persoonlijke wijze waarop zij -bijna wanhopig- probeert de gebeurtenissen om te vormen tot een duidelijk verhaal met duidelijke antwoorden, raakt mij diep. De reconstructie komt warrig tot stand maar tegelijkertijd is dat ook juist hetgeen wat je als lezer naar de keel grijpt, het constante besef dat dit alles echt gebeurd is. De schuldgevoelens, het zoeken naar antwoorden, het in elkaar proberen te passen van de puzzelstukjes en het verdriet wat uit de woorden spreekt bezorgt je kippenvel. Het werpt je terug in de tijd; ook ik ging omstreeks die periode naar het buitenland op vakantie met een vriendin, ook ik zong luidkeels mee met U2 en danste tot diep in de nacht in de discotheken. Het feit dat dit ook mij had kunnen overkomen, speelde tijdens het lezen voortdurend door mijn hoofd. 

Typerend is ook hoe de herinneringen van de betrokkenen uiteen lopen; ieder heeft zijn eigen draai aan de ingrijpende gebeurtenissen gegeven. Indrukwekkend beschreven hoe dat uiteindelijk samensmelt.  Tot de laatste bladzijde hoop je dat er duidelijkheid komt voor alle betrokkenen, dat de ouders van Annette antwoord krijgen op hun vraag: 'Hoe heeft dit kunnen gebeuren?' Wanneer je het boek dichtslaat in het besef dat deze antwoorden er niet zijn en waarschijnlijk ook niet gaan komen, maakt dit het drama nog aangrijpender.

Eens in de zoveel tijd lees je een boek wat je niet los laat, wat maar door je hoofd blijft spoken. 'Hemelvaart' is zo'n boek. Het kruipt onder je huid en maakt het haast onmogelijk het weg te leggen. Ik heb het dan ook binnen een dag uitgelezen. Naderhand heb ik de website van Judith Koelemeijer opzocht.  Daar vond ik een link naar de zoektocht die Hans, de broer van Annette,  maakte naar aanleiding van dit boek. Hierbij heeft hij de plekken waar Annette en Judith die avond en nacht zijn geweest in kaart gebracht. Nog steeds zijn niet alle vragen beantwoord, maar haar dierbaren zijn blij dat ze de exacte plek van het ongeluk hebben bezocht. Want zoals Hans zegt: voor ieder van hen heeft het leven daar abrupt een andere wending genomen.

A.S.A. Harrison - Dodelijke stilte ****

Jodi en Todd zijn al twintig jaar samen. De glans is er inmiddels wat af en het stel leeft nogal langs elkaar heen. Todd kan het niet laten om zich veelvuldig in amoureuze escapades te storten. Jodi is hiervan op de hoogte, maar kiest ervoor haar mond te houden. Dan gaat Todd te ver en staat hun zorgvuldig opgebouwde bestaan op het punt van instorten. Jodi wordt gedwongen om niet alleen hun relatie, maar ook haar eigen houding daarin onder de loep te nemen. Al gauw dreigt de situatie flink uit de hand te lopen.


Lees mijn gehele recensie op Leesfanaten.nl...

Mo Hayder - Poppenspel ****

De beveiligde afdeling van de tbs-kliniek van Amberly is allesbehalve veilig. Een aantal gruwelijke incidenten volgt elkaar op en het duurt niet lang voor er paniek uitbreekt onder de patiënten. Zorgcoördinator AJ doet zijn uiterste best om de rust te bewaren, maar het feit dat er geen enkele verklaring lijkt te zijn voor de ingrijpende gebeurtenissen werkt niet echt mee. Sterker nog: de patiënten zijn ervan overtuigd dat de dader een geest is. Wanneer AJ de hulp inroept van inspecteur Jack Caffery worden beide mannen geconfronteerd met de bittere waarheid.


Lees mijn gehele recensie op Leesfananten.nl...