Sigge Eklund (Stockholm 1974) werkt als scenarioschrijver in Los Angeles. En dat is heel goed merkbaar in zijn gloednieuwe roman ‘Het labyrint’. De schrijver weet het verhaal zo neer te zetten dat het is alsof je naar een film zit te kijken.
De wijze waarop 'Het labyrint' is ingedeeld is verrassend sterk. De insteek om het verhaal vanuit 4 verschillende posities uit de doeken te doen versterkt de spanning enorm. Tegelijkertijd geeft het de lezer inzicht in de gedachtegang van de vier personen -elk met hun eigen waarheid- waardoor het verhaal steeds meer tot leven komt. Eklund geeft de gedachten en emoties van de personages zo beeldend weer dat het je totaal geen moeite kost om je in hen in te leven. Dat de dingen soms anders zijn dan ze op het eerste gezicht lijken komt op deze manier treffend naar voren.
Wat ik erg knap vind is het feit dat Sigge Eklund een heel web van gebeurtenissen heeft geweven rondom één jong meisje, een meisje dat -behalve haar naam- in het hele boek bijna niet in persoon voorkomt. Toch houdt de auteur je aan het boek gekluisterd en wil je maar een ding: doorlezen en te weten komen hoe het nu zit!
Persoonlijk vind ik het afbreuk doen aan 'Het labyrint' om teveel los te laten over de inhoud van het verhaal. Dit boek verdient het om met een blanco gedachte gelezen te worden, bovendien zit het geheel zo vernuftig in elkaar dat ik het risico loop om teveel te vertellen. Het feit dat mijn kennis van het boek niet verder ging dan wat op de achterflap stond vermeld, maakte dit voor mij een enorm interessante leeservaring waar ik erg van heb genoten. Een echte aanrader dus!
