Nynke Laanstra - De losbandige vrouw ***

Wat doe je als je vrouw zich tegoed heeft gedaan aan losbandige seks? Dan neem je wraak! Wat doe je als je oog in oog komt te staan met degene die je jeugd tot een hel maakte? Dan neem je wraak! Maar wat doe je als je ontdekt dat je echtgenoot is getransformeerd in een wraakzuchtige man die alles heeft geënsceneerd? 

Mijn idee dat 'De losbandige vrouw' zou lijken op de 50-tinten-trilogie was gelukkig totaal ongegrond. Nynke Laanstra heeft een knap verhaal weten te creëren rondom een heftig trauma uit het verleden. De geestelijke en lichamelijke vernederingen die hoofdpersoon Fien heeft moeten doorstaan in haar jeugd lopen als een rode draad door het verhaal. Al achttien jaar getrouwd met Wim en moeder van twee puberdochters, raakt Fien de grip kwijt op haar gevoelens. Het trauma heeft een enorme impact op haar leven en in een impulsieve bui stort zij zich in een buitenechtelijke relatie met collega Lars. Al gauw toont Lars zijn overheersende karakter en haalt Fien over tot SM-handelingen. Eerst nog met een liefdevolle ondertoon, maar al snel worden de handelingen grof en sadistisch. Met de grootst mogelijke moeite weet Fien te ontsnappen aan deze gewelddadige relatie en probeert wanhopig haar huwelijk met Wim te redden.

De problemen tussen Fien en haar man Wim zijn vanuit beide personen geschreven en dat maakt dat je je bijzonder goed kunt kunt verplaatsen in het echtpaar.Hoewel de sexuele relatie met Lars op een vrij grove manier wordt weer gegeven, is daardoor wel meteen zijn duistere kracht onmiskenbaar aanwezig. Fien en Wim doen hun best om hun huwelijk te lijmen, maar uiteindelijk is dat maar schijn. Tenminste, voor Wim; hij zint op wraak en doet dat op een wel heel boosaardige wijze. 
Persoonlijk vind ik wel dat er wat teveel nadruk ligt op de sex. Daardoor komt de onderliggende boodschap soms wat in de verdrukking. Zelf ben ik een voorstander van de 'less is more'-theorie. Dan komt het juist krachtiger over door wat er niet verteld wordt. Bovendien heeft een goed verhaal dit helemaal niet nodig. En dat is dit zeker! Nynke Laanstra weet een treffend beeld te schetsen van wat machtsmisbruik teweeg kan brengen. De onzekerheden van de hoofdpersonen worden mooi uitgewerkt, en als lezer leef je met ze mee.  

De schrijfstijl en het taalgebruik daarentegen mogen best wat worden opgepoetst. Dat komt het geheel alleen maar ten goede. Sommige gedeeltes komen wat zinsopbouw betreft verwarrend over. Maar al met al ben ik aangenaam verrast door 'De losbandige vrouw'. Laanstra heeft mijn vooroordeel volledig weg weten te poetsen. Ik ben benieuwd hoe het tweede deel van deze geloof-hoop en liefde-trilogie zal zijn.