Een roman over transseksualiteit is voor mij niet snel een reden om dit boek meteen op te pakken, maar het feit dat ‘Een enkeltje Venus’ is geschreven door Milou van der Will is dat wel. Net als in haar voorgaande boeken ‘Rood licht’ en ‘Breekijzer’ kiest van der Will wederom voor een onderwerp waarbij iemand die leeft aan de zelfkant van de samenleving centraal staat. Na het lezen van haar eerdere boeken was ik erg onder de indruk, en het was voor mij vanzelfsprekend dat ik ook dit boek zou lezen.
De auteur heeft mij niet teleurgesteld. ‘Een enkeltje Venus’ getuigt opnieuw van gedegen onderzoek en een groot inlevingsvermogen. De angsten, twijfels en verlangens van de hoofdpersoon worden goed uitgediept. Evenwel maakt dat ‘Een enkeltje Venus’ geen boek wat je achter elkaar uitleest. De intensiteit van de emoties van Julius heeft zijn weerslag op de lezer. Enerzijds de weerzin voor zijn eigen lijf, zijn worstelingen met zichzelf en zijn poging om ‘normaal’ te zijn. Anderzijds zijn ontluikende, oprechte liefde voor Valerie en zijn hartstochtelijke wens om vrouw te zijn. Ik heb het boek regelmatig even terzijde moeten leggen. Maar ik heb ook genoten van haar soms poëtische volzinnen, zoals deze: ‘Mijn instinct neemt het over en veegt de vloer aan met mijn zenuwen’.
Milou van der Will heeft met ‘Een enkeltje Venus’ een heel sterk boek neer gezet. Een aanrader voor hen die in Julius’ schoenen staan, maar ook zeker voor de mensen in hun omgeving.
Hierbij wil ik Uitgeverij Cargo hartelijk danken voor het toezenden van dit bijzondere boek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten