Wederom heeft Loes den Hollander mij weten te raken met haar boek.
‘Dekmantel’ is niet alleen spannend en erg goed geschreven, maar vooral draagt het een onderliggende boodschap uit. Het laat je nadenken en eerlijk naar jezelf kijken; wat zijn jouw normen en waarden en hoe lang weet jij daaraan vast te houden? Zou er een aanleiding kunnen zijn waardoor je van dat rechte pad afstapt en misschien wel tot een rigoureuze beslissing zou kunnen komen? En hoe zit het met je dierbaren, ken je ze echt wel zo goed?
Met een enorm inlevingsvermogen heeft den Hollander de verschillende personages gestalte gegeven.
Vooral de wat onzekere Maggie, de echtgenote van de dader, raakte mij diep. De verschillende fases waar zij doorheen gaat zijn hartverscheurend. In brief-vorm (sterke keuze!) gaat ze bijna ten onder in haar zoektocht naar antwoorden op vragen die soms te erg zijn om over na te denken. Winston weigert met haar te praten dus gaat ze zelf op onderzoek uit. Terugkijkend op hun leven samen is ze onderhevig aan gevoelens van verraad, boosheid, onmacht en schuldgevoelens. Had ze, als ze misschien beter had opgelet, de moord op Jellemieke kunnen voorkomen? Waren ze dus toch niet zo gelukkig als dat ze dacht? Was ze zelf eigenlijk wel zo gelukkig geweest al die jaren? En hoe had ze het niet kunnen merken?
En dan is plotseling de jongste dochter van Winston Ranzijn spoorloos verdwenen, en volgen de huiveringwekkende gebeurtenissen elkaar in rap tempo op. Maggie weigert aan de kant te blijven staan toekijken en met gevaar voor eigen leven probeert ze de onderste steen boven te krijgen. Het zinderende plot is een echte ‘den Hollander’; onverwacht, scherp, zonder losse eindjes en je achterlatend met het kippenvel op je armen…
Kortom: een weergaloze 5-sterren-thriller met een geniaal gekozen cover en een plot wat schreeuwt om een verfilming!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten