Louelle - Freule van de straat *****

Louelle is een levenslustige, jonge vrouw die alles doet voor haar kinderen en voor de man(nen) in haar leven. Het probleem is echter dat zij steeds weer valt voor de charmante mannen met de vlotte babbels. Steevast zorgen deze mannen voor een flink pak ellende; Louelle valt ten prooi aan mishandeling, uitbuiting en verwaarlozing. In die roerige periode probeert ze tegelijkertijd haar baan te behouden, voor haar kinderen te zorgen en overeind te blijven. Tot de situatie dusdanig uit de hand loopt dat zij met haar kinderen moet vluchten. Waarom kiest ze toch steeds weer voor de verkeerde vent? Op zoek naar antwoorden duikt Louelle in haar verleden en doet daar schrikbarende ontdekkingen.

Louelle heeft een warme manier van schrijven. Ze schroomt niet om de meest vreselijke gebeurtenissen met de lezer te delen, en is daarbij heel open over de gruwelijkheden en de angsten die ze heeft moeten doorstaan. Louelle is gezegend met een gezonde dosis zelfspot, waardoor het geheel leest als een trein en je soms een glimlach niet kunt onderdrukken. Desondanks is de dreigende strekking van ‘Freule van de straat’ volkomen duidelijk. De machteloosheid, de angst, de bezorgdheid om haar ‘gozertjes’ –zoals ze haar zoontjes noemt- en de verstikkende wetenschap dat ze er volkomen alleen voorstaat, grijpen je naar de keel. Soms lijken de keuzes die Louelle maakt naïef, maar ze is zo wanhopig op zoek naar warmte, liefde en erkenning dat ze steeds weer de verkeerde man kiest. Nadat ze aan de zoveelste dreigende situatie is ontkomen neemt ze een drastische besluit; ze duikt diep in haar verleden om uit te vinden waarom ze toch steeds weer in dit soort gevaarlijke situaties terecht komt. 

Tijdens het lezen van ‘Freule van de straat’ groeide mijn respect voor Louelle bij elke pagina die ik omsloeg. De allesomvattende liefde voor haar kinderen, de overlevingsdrang die toch elke keer weer de kop opsteekt, de kracht die zij heeft om toch weer de scherven op te pakken en er het beste van te maken. Ik weet niet of ik in haar plaats de kracht had gehad om overeind  te blijven. De gebeurtenissen in haar jeugd zijn schrijnend, maar langzaam begin je als lezer te begrijpen hoe het komt dat de gebeurtenissen daarna voor Louelle alleen nog maar schrijnender worden. De inhoud en volgorde van de verschillende hoofdstukken –niet chronologisch- laten vele puzzelstukjes op zijn plaats vallen.  Uiteindelijk gaat zij de confrontatie aan met de mensen die in haar jeugd het dichtst bij haar stonden. Het blijkt een enorme beerput te zijn die ze opentrekt, maar met alle kracht die ze in zich heeft vecht Louelle voor erkenning en respect. Voor zichzelf en voor het kleine meisje dat ze vroeger was. Maar meer nog voor haar ‘gozertjes’ zodat die op kunnen groeien tot krachtige, evenwichtige mannen die vertrouwen hebben in zichzelf. Ze leert ze het allerbelangrijkste in het leven; wees jezelf, geloof in jezelf en laat je door niemand daarvan afbrengen!

Lieve Louelle, ik heb enorm veel bewondering voor je gekregen.
Dank je wel dat ik jouw verhaal mocht lezen!