‘Vreemden in de nacht’ is wederom een ijzingwekkend spannende thriller gegoten in het beroemde ‘Judith-Visser-jasje’. De thrillerauteur -die bekend staat om haar ronduit lugubere schrijfstijl- heeft ook nu weer alles uit de kast getrokken. Vanaf de eerste bladzijde wordt de spanning meteen opgebouwd; niks geen lieflijke aanloop maar meteen ‘right to the point’! Waar andere thrillerauteurs duidelijk de grens van het toelaatbare trekken, stapt Judith Visser daar gewoon overheen en trakteert de lezer ongegeneerd op de meest afgrijselijke -maar o zo rake- details. En daarmee brengt ze het verhaal meteen tot leven. Haar personages zijn voortreffelijk uitgewerkt. Zij hebben ieder hun eigen drijfveer voor hetgeen zij doen, en gek genoeg kun je daar als lezer nog bijna begrip voor opbrengen ook. De vaak onderliggende gemoedstoestand -en de daaruit voortkomende dreiging- laat de rillingen over je rug lopen. Maar daarnaast geeft de auteur haar hoofdpersonen ook hele herkenbare trekjes mee, trekjes waar je jezelf ook wel eens op betrapt hebt. Dat vind ik de grote kracht van Judith Visser: als lezer voel je het besef groeien dat -wanneer deze maar ver genoeg gepusht wordt- elk mens misschien wel tot moord in staat zou kunnen zijn.
Visser heeft er voor gekozen om 'Vreemden in de nacht' beurtelings in
het verleden en het heden te laten spelen. Enerzijds leren we Cassandra kennen.
Zij is bezig haar nieuwe leven op poten te zetten waarbij zij streeft naar
zelfstandigheid en succes, en de liefde voorlopig even ver buiten de deur
houdt. Anderzijds volgen we de
worstelingen van Olga om zich staande te houden in een bestaan wat zo heel
anders verloopt als wat zij had gehoopt. Als dan eindelijk haar ridder op het
witte paard ten tonele verschijnt blijkt dat toch wat anders uit te pakken.
Maar Olga is er zo bedreven in om voor anderen de waarheid verborgen te houden,
dat zij er uiteindelijk zelf ook in gaat geloven. Als ze dan ook nog zwanger
blijkt te zijn, doet ze er alles –maar dan ook echt alles- aan om haar geluk te
behouden.
Het gebruik van hele korte, heftige hoofdstukken zorgt er voor dat de
spanning je al snel naar de keel vliegt, bovendien houdt de waanzinnig goede
timing in het switchen van heden naar verleden je aan het boek gekluisterd. Je wilt alleen maar
verder lezen om te weten te komen hoe al deze puzzelstukjes in elkaar gaan
passen. De twee verhaallijnen -die ogenschijnlijk niets met elkaar gemeen lijken te hebben- raken elkaar op bijna bizarre wijze. De onthutsende finale ontvouwt
zich op een manier die -in mijn ogen- alleen Judith Visser kan neerzetten:
snoeihard, griezelig precies, huiveringwekkend spannend en met een nagalm die
nog dagen door je hoofd blijft spoken!
Een waarschuwing is dus op zijn plaats: eenmaal begonnen in ‘Vreemden
in de nacht’ is wegleggen geen optie meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten